Historia ratownictwa górniczego w przemyśle naftowym
Po akcji ratowniczej związanej z erupcją solanki z siarkowodorem z otworu Rawicz‑8 w 1975 r., kiedy to brak odpowiednio doświadczonych i przygotowanych służb ratownictwa otworowego w kraju spowodował konieczność wezwania na pomoc oddziałów ratowniczych górnictwa naftowego z Połtawy, uznano za niezbędne powołanie stacji ratownictwa dla potrzeb górnictwa naftowego.
W roku 1976 r. została utworzona Okręgowa Stacja Ratownictwa Górniczego w Krakowie włączona do struktury Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego w Bytomiu. Okręgowa Stacja Ratownictwa Górniczego w Krakowie rozpoczęła działalność w dniu 01. 08. 1976 r. Stacja objęła swoim działaniem wszystkie jednostki organizacyjne Zjednoczenia Górnictwa Naftowego i Gazownictwa.
Stanowiły je wówczas:
- Przedsiębiorstwa Poszukiwań Nafty i Gazu w Pile, Wołominie i Jaśle,
- Zakłady Poszukiwań Nafty i Gazu w Krakowie i Zielonej Górze,
- Przedsiębiorstwo Nafty i Gazu w Sanoku,
- Wielkopolskie Zakłady Gazownictwa i Górnictwa Nafty i Gazu w Poznaniu,
- Przedsiębiorstwa Geologiczne podlegające Centralnemu Urzędowi Geologii,
- platforma wiertnicza Wspólnej Organizacji Poszukiwań Naftowych na Morzu Bałtyckim „PETROBALTIC”
OSRG w Krakowie podjęła działania związane z udziałem w akcjach ratowniczych i pracach profilaktycznych, a ponadto zobowiązana była do utrzymywania 5 osobowego pogotowia ratowniczego, szkolenia ratowników i osób dozoru górniczego zakładów ZGNiG. Stacja utrzymywała odpowiedni sprzęt ratowniczy oraz opracowywała wytyczne dotyczące wyposażenia w środki ochrony indywidualnej i zbiorowej pracowników wiertni. Podstawowe stanowiska kierownicze w Stacji były ustalone na wzór OSRG w przemyśle węglowym.
OSRG w Krakowie była członkiem służby awaryjnej powołanej w przemyśle nafty i gazu przez takie kraje jak: Bułgaria, Węgry, NRD i Polska (służbę powołano 25.10.1976 r. w Budapeszcie). W ramach tej umowy, pracownicy OSRG w Krakowie, wraz ze specjalistami Przedsiębiorstwa Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa, uczestniczyli w organizowanych corocznie międzynarodowych ćwiczeniach ratowniczych służb awaryjnych górnictwa naftowego, krajów członkowskich byłej RWPG. W ramach międzynarodowej dwustronnej współpracy, ratownicy polscy byli szkoleni także przez ratowników z ośrodka w Połtawie, na terenie b. ZSRR.
W latach 1994 – 1996 krakowska Stacja uległa gruntownej modernizacji, zarówno w zakresie warunków lokalowych, jak i możliwości doskonalenia kwalifikacji ratowników i pracowników wiertni. Nowe akty prawne w sprawie ratownictwa wydane w 1994 i 1995r. pozwoliły w kwietniu 1995r. na wyodrębnienie Stacji ze struktur Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego w Bytomiu. Okręgową Stację Ratownictwa Górniczego w Krakowie przekształcono w Ratowniczą Stację Górnictwa Otworowego (RSGO) w Krakowie, działającą jako służba ratownicza PGNiG S.A, prowadzoną przez spółkę Poszukiwania Nafty i Gazu Kraków Sp. z o.o. w Krakowie.
W 1999 roku w rejonie złoża Barnówko - Mostno - Buszewo, utworzony został Oddział Terenowy Ratowniczej Stacji Górnictwa Otworowego z siedzibą w Sulisławiu przy Ośrodku Kopalń Gorzów Wielkopolski.
Od dnia 01.01.2011 Ratownicza Stacja Górnictwa Otworowego przekształcona została w oddział PGNiG S.A (O/RSGO).
