Aktualności

PGNiG wnioskuje o korektę cen gazu o 10,2% między innymi ze względu na wzrost kosztów zakupu gazu z importu, wyższy koszt zakupu walut oraz brak rentowności na działalności obrotu gazem wysokometanowym.

Cena gazu stanowi tylko jeden z elementów kalkulacji cen dla klientów końcowych. Obok niej, w skład rachunków wchodzą opłaty przesyłowe, dystrybucyjne oraz abonamentowe. PGNiG wnioskuje wyłącznie o zmianę ceny gazu, a zatem potencjalne podwyżki dla odbiorców indywidualnych będą zdecydowanie niższe niż 10,2%.

W konsekwencji wprowadzenia zmiany taryfy PGNiG, rachunki za gaz dla odbiorców indywidualnych wzrosłyby miesięcznie średnio:
• o ok. 4,4% (0,83 zł) – dla odbiorców wykorzystujących gaz do gotowania,
• o ok. 5,5% (3,50 zł) – dla odbiorców wykorzystujących gaz do gotowania i podgrzewania wody.
• o ok. 6,2% (14,28 zł) - w przypadku odbiorców korzystających z gazu do gotowania, podgrzewania wody i ogrzewania domów i mieszkań.

Brak możliwości wprowadzenia zmiany Taryfy od 1 lipca 2006 r., o którą PGNiG wnioskowało w maju 2006 r., spowodował dalsze pogorszenie rentowności sprzedaży gazu przez PGNiG. Obecnie jedynym sposobem na zminimalizowanie negatywnych skutków braku zmiany Taryfy było wystąpienie z kolejnym wnioskiem.

Obecnie PGNiG kupuje gaz z importu po cenie wyższej niż uzyskuje ze sprzedaży odbiorcom krajowym. Oznacza to, że spółka prowadzi podstawową działalność, czyli obrót gazem ze stratą. Po raz ostatni PGNiG zdołało zrealizować dodatnią marżę na obrocie gazem wysokometanowym w I kwartale 2005 r. Wszystkie kolejne kwartały powiększały stratę na tej działalności. Podstawową przyczyną wskazanych strat na działalności obrotu gazem wysokometanowym są wyższe od zakładanych przy kalkulacji kolejnych taryf ceny zakupu gazu z importu oraz kursy walut, czyli czynniki niezależne od PGNiG.

Informacje uzupełniające

Ceny ropy naftowej a cena gazu ziemnego
Ceny gazu w kontraktach importowych PGNiG SA wyliczane są na podstawie formuł cenowych, których głównym składnikiem indeksującym są produkty ropopochodne, takie jak lekki i ciężki olej opałowy. Produkty te notowane są na giełdach towarowych, a ich cena jest silnie skorelowana z notowaniami ropy naftowej (tj. ceny te zależą w 98% od cen ropy naftowej).
Obecnie obowiązująca taryfa bazuje na prognozie cen ropy z dnia 30 stycznia 2006 roku, kiedy to baryłka kosztowała 61,5 USD. Wzrost notowań ropy naftowej obserwowany od II kwartału 2006 roku sprawił, że ceny gazu w kontraktach importowych uległy znacznemu, nieprzewidzianemu zwiększeniu. Aktualne notowania lekkiego oleju opałowego są wyższe o ok. 21% niż na początku roku. Prowadzi to do sytuacji, w której PGNiG SA, z przyczyn niezależnych od spółki, jest zmuszone zaktualizować prognozę dotyczącą cen zakupu gazu z importu.

Prognozy cen zakupu gazu z importu
W formułach stosowanych w kontraktach zakupowych PGNiG SA, co do zasady stosowana jest średnia dziewięciomiesięczna notowań cen odpowiednich produktów. Zastosowanie średniej dziewięciomiesięcznej dla ustalenia przyszłych cen jednoznacznie wskazuje, że PGNiG SA jest w stanie prognozować przyszłe ceny zakupu gazu z importu ze znaczną precyzją.  W chwili obecnej (tj. 14 lipca 2006 r.) PGNiG SA zna już bowiem rzeczywiste ceny w miesiącu wrześniu oraz notowania produktów ropopochodnych z ponad sześciu z dziewięciu miesięcy branych pod uwagę przy kalkulacji ceny na ostatni kwartał.

Kurs walut
Kluczowe znacznie dla kosztów działalności PGNiG ma wysokość kursu USD, w której to walucie PGNiG, rozlicza się ze swoimi dostawcami. Przyjęcie narzuconego przez Prezesa URE kursu walutowego na poziomie 3,07 zł/USD, skutkuje zaniżeniem aktualnie ponoszonych kosztów pozyskania gazu z importu. Każdorazowy zakup walut po wyższym kursie niż zakładano nie ma swojego pokrycia w taryfie i powoduje stratę dla PGNiG S.A. W dotychczasowym okresie obowiązywania Taryfy, średni kurs USD nawet nie zbliżył się do poziomu wskazanego przez Prezesa URE.  Do końca czerwca 2006 r. średni kurs USD w okresie obowiązywania Taryfy wyniósł 3,14 zł/USD, zaś w ostatnich dwóch tygodniach jego średni poziom wyniósł 3,18 zł/USD (czyli o 3,5% więcej niż założony w kalkulacji Taryfy).
Znając rzeczywisty kurs USD w II kwartale 2006 r. oraz przyjmując, że średni kurs USD w całym okresie obowiązywania Taryfy (od II do IV kwartału 2006r.) miałby wynosić 3,07 zł/USD obliczono, że w takiej sytuacji średni kurs USD w okresie od lipca do grudnia 2006 r. powinien być na poziomie 3,03 zł/USD. Żadne dostępne dla nas prognozy kursów walutowych nie przewidują tak niskiego średniego kursu wymiany.
Różnica pomiędzy założeniami taryfowymi odnośnie wysokości kursów walut, a danymi rzeczywistymi przełożyła się na wzrost kosztów zakupu gazu z importu i na obniżenie rentowności sprzedaży taryfowej gazu wysokometanowego.

Prezentacja z konferencji prasowej tutaj